Με τις πολύ υψηλές πλέον θερμοκρασίες του καλοκαιριού στη χώρα μας, ο κλιματισμός θεωρείται πλέον αναγκαίο κακό. Απέναντι στα μειονεκτήματα των κλασικών κλιματιστικών μονάδων, με βασικότερο τα ανθυγιεινά ψυχρά ρεύματα αέρα, προτείνεται σήμερα ο δροσισμός δαπέδου, που αποτελεί πλέον τον πιο σύγχρονο, υγιεινό και οικονομικό τρόπο κλιματισμού των χώρων.
Δημοσιεύτηκε naftemporiki.gr / 12.08.2013
Η βασική αρχή λειτουργίας ενός ενδοδαπέδιου συστήματος δροσισμού έγκειται στην ικανότητα που έχει το δάπεδο να απορροφά ενέργεια ομοιόμορφα από όλες τις κατευθύνσεις του χώρου. Εκμεταλλευόμενοι συνήθως το υπάρχον δίκτυο σωληνώσεων της ενδοδαπέδιας θέρμανσης, με την προσθήκη ενός μηχανισμού παραγωγής ψύξης (αντλία θερμότητας, ψύκτης νερού, γεωθερμική αντλία θερμότητας), κρύο νερό διοχετεύεται στο δάπεδο και το μετατρέπει σε μια τεράστια ψυχρή επιφάνεια. Σε ένα χώρο, όπου όλα τα δομικά στοιχεία έχουν σταθερή θερμοκρασία 20°C– 25°C, δημιουργείται ένα ανοιξιάτικο μικροκλίμα και ο ανθρώπινος οργανισμός αισθάνεται μια ευχάριστη δροσιά.
Στο σύστημα ενδοδαπέδιου δροσισμού η θερμοκρασία προσαγωγής νερού στις σωληνώσεις κυμαίνεται μεταξύ 16°C – 20°C, ενώ η θερμοκρασία του δαπέδου από 19°C – 22°C. Θερμοκρασίες δαπέδου μικρότερες από 19°C, σε συνδυασμό με αυξημένη σχετική υγρασία στο χώρο, θα δημιουργούσαν έντονα προβλήματα υγροποίησης στο δάπεδο, παράγοντας που αποτελεί και το βασικό περιορισμό στα συστήματα αυτά. Σαν αποτέλεσμα, το μέγιστο καλυπτόμενο ψυκτικό φορτίο ενός χώρου από δροσισμό δαπέδου δε μπορεί να είναι μεγαλύτερο από 50 W/m² ή 190 btu/h*m², γεγονός που μεταφράζεται σε μέγιστη μείωση της θερμοκρασίας του χώρου κατά 4°C – 7°C – στις ελληνικές κατοικίες αντιστοιχεί περίπου στο 50-60% των μέγιστων ψυκτικών τους φορτίων.
Για παράδειγμα με μία εξωτερική θερμοκρασία 34°C, στο εσωτερικό του κλιματιζόμενου χώρου θα επικρατούσαν στην καλύτερη περίπτωση 27°C με το συγκεκριμένο σύστημα. Για το λόγο αυτό μιλάμε πάντοτε για δροσισμό των χώρων και όχι ψύξη. Αν βέβαια κάποιος το επιθυμεί, για τις πολύ θερμές μέρες και ώρες του καλοκαιριού, το σύστημα μπορεί να συμπληρωθεί με σώματα fan-coil , στα οποία κυκλοφορεί παγωμένο νερό δίνοντας συμπληρωματική ψύξη, ενώ παράλληλα πετυχαίνουν και την αφύγρανση του χώρου.
Για την εγκατάσταση ενός συστήματος ενδοδαπέδιου δροσισμού είναι απαραίτητη η μελέτη της εγκατάστασης από μηχανολόγο μηχανικό καθώς και η προσεκτική επιλογή των απαραίτητων υλικών και αυτοματισμών. Σημαντική βοήθεια είναι η ταυτόχρονη εφαρμογή και των αρχών παθητικού δροσισμού, όπως πυκνή βλάστηση, ανοικτά παράθυρα κατά την διάρκεια της νύκτας, φυσικός αερισμός, εξωτερικά σκίαστρα με αυτόματα ρυθμιζόμενες περσίδες, τέντες κλπ αλλά και η ταυτόχρονη ύπαρξη μηχανικού εξαερισμού των χώρων για την απαγωγή του ζεστού αέρα και της αυξημένης υγρασίας. Επιπλέον, σημαντικό ρόλο παίζει και το είδος της τελικής επίστρωσης του δαπέδου, όπου σε γενικές γραμμές το πλακάκι και το μάρμαρο έχουν τους καλύτερους συντελεστές αντίστασης θερμικής αγωγιμότητας. Απαραίτητη τέλος για τη σωστή λειτουργία ενός τέτοιου συστήματος είναι η ύπαρξη ελέγχου και συχνά συστήματος ρύθμισης της υγρασίας των χώρων, ώστε να αποφεύγονται οι ανεπιθύμητες υγροποιήσεις στο δάπεδο, όταν η θερμοκρασία του πέσει κάτω από τη θερμοκρασία υγροποίησης.
Συμπερασματικά, σε σύγκριση με τα συμβατικά συστήματα κλιματισμού που χρησιμοποιούνται ως επί το πλείστον στις σύγχρονες κατοικίες, το σύστημα ενδοδαπέδιου δροσισμού έχει τα ακόλουθα βασικά πλεονεκτήματα:
- Κλιματισμός χωρίς δημιουργία ρευμάτων αέρα
- Εξοικονόμηση χώρου και αποφυγή τοποθέτησης μηχανημάτων σε τοίχους, οροφές, δάπεδα.
- Χαμηλό κόστος λειτουργίας
- Ευχάριστη αίσθηση στον ανθρώπινο οργανισμό, καθώς η ανταλλαγή θερμότητας γίνεται δια ακτινοβολίας
- Χρήση του ίδιου συστήματος σωληνώσεων με το ενδοδαπέδιο σύστημα θέρμανσης, άρα δεν απαιτείται η εγκατάσταση επιπλέον δικτύων
- Αθόρυβη λειτουργία.
